تعارض منافع در ورزش

تعارض منافع در ورزش

اختلافات یا تعارض پدیده ای است که آثار مثبت و منفی روی عملکرد افراد و سازمان ها دارد. استفاده صحیح و موثر از تعارض موجب بهبود عملکرد و ارتقای سطح سلامتی سازمان می گردد و استفاده غیرموثر از آن موجب کاهش عملکرد و ایجاد کشمکش و تشنج در سازمان می شود. استفاده موثر از تعارض مستلزم شناخت و درک کامل ماهیت آن و همچنین علل خلق کننده و کسب مهارت در اداره و کنترل آن است که البته امروز به عنوان یکی از مهمترین مهارت های مدیریت به شمار می آید. توانایی برخورد با تعارض و اداره آن در موفقیت مدیران سازمان ها نقش ارزنده ای دارد. اگر تعارضها سازنده باشند، موجب بروز افکار نو و خلاق می شوند و زمینه تغییر و نوآوری و تحول سازنده را در سازمان فراهم می سازند و در نهایت به مدیریت کمک می کنند تا به اهداف سازمانی خویش نائل آید. برخی از علمای علم رفتار معتقدند که تنوع گروه کاری از طریق تعارض عملکرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در متون رفتاری از دو نوع عمده تعارض سخن رانده اند : یکی تعارض احساسی و دیگری تعارض وظیفه ای . مدیرانی که بتوانند از تعارض احساسی بکاهند و تعارض وظیفه ای را به نحو شایسته ای مدیریت کنند موفق تر خواهند بود. در این راه مدیران باید از منشاء تعارضات و نحوه تاثیرگذاری تنوع بر تعارض آگاه بوده و شیوه های مناسب برخورد با آن را بدانند.

درخت باور اصول تعارض منافع در وزارت ورزش و جوانان

جهت اجرایی شدن آن سه شرط ذیل ضروری می باشد :

پیشبرد تعارض منافع نیازمند سه مولفه پذیرش، ظرفیت و اختیار است. از یک طرف اکثر ذینفعان در دستگاه های اداری رویه های مدیریت تعارض منافع را باید به عنوان یک اصلاح ضروری بپذیرند و در برابر آن مقاومت نکنند، از طرف دیگر مجریان باید ظرفیت های لازم برای اعمال مدیریت تعارض منافع را داشته باشند و اقداماتی را که از پس آن برنمی آیند در برنامه کاری خود قرار ندهند. علاوه بر این اختیارات لازم برای مدیریت تعارض منافع باید برای دستگاه ها فراهم شود. در حال حاضر بخش عمده ای از مقررات مربوط به تعارض منافع همچون دوره تنفس برای مدیریت درب گردان در تعارض با قوانین مادر قرار دارد و درنتیجه با شکایت در دیوان عدالت اداری به راحتی ابطال خواهد شد.