ارزشیابی مربیان ورزشی(ویژه مربیان تیم های ملی کشور)

محققان علوم ورزشی معتقدند یکی از موثرترین اعضای فدراسیون های ورزشی، مربیان، به ویژه مربیان تیم های ملی می باشند که عملکرد آن ها برآیند عملکرد سازمان و آیینه ای تمام نما از دستاوردهای کل فدراسیون محسوب می شود؛ به طوری که اغلب، موفقیت یا شکست اهداف و استراتژی های سازمان های ورزشی در گرو پیروزی یا شکست تیم های ملی است. همچنین صاحب نظران ورزشی معتقدند یکی از وظایف اصلی و مهم فدراسیون های ورزشی انتخاب و گزینش مربیان تیم های ملی از یک سو و سنجش و ارزیابی عملکرد ایشان از سوی دیگر بوده، به طوری که هرگونه ادامه همکاری مربیان را در سطح ملی تحت تاثیر خود قرار می دهد. از آن جایی که رویکرد فعلی تشکیلات ورزش جهان در آموزش و ارتقای مربیان، به موازات رشد سریع دیدگاه حرفه ای در ورزش رو به توسعه است، برای همگامی با این رشد سریع، و متعاقب آن، پیروزی ورزشکاران و سربلندی ایران عزیز در عرصه مسابقات بین المللی، نیازمند توجه به تحقیقات منسجم، کاربردی و توسعه ای در کلیه حیطه های ورزش، به ویژه مربیگری ورزش می باشیم. با توجه به این که در داخل کشور تلاش های مفید و موثری در خصوص آموزش و ارزشیابی مربیان انجام شده، و نیز آئین نامه های دوره های کوتاه مدت آموزش مربیان از سوی وزارت ورزش و جوانان، تدوین و به مراکز آموزش مربیان ابلاغ شده است؛ لیکن عدم تمرکز در این خصوص گاه نه تنها موجب ورود نظرات شخصی در نتایج کار آموزش مربیان و ورزشکاران شده، بلکه طی سال های متمادی، توجه به معیارهای انتخاب، و ارزشیابی عملکرد مربیان و نیز تصمیم گیری در ادامه یا عدم ادامه کار ایشان را امری وابسته به سلایق افراد نموده و ضرورتا از رویه علمی و معتبری تبعیت ننموده است. این رویه یکی از عواملی است که موجب به هدر رفتن منابع مادی و غیر مادی کشور در این حوزه می شود. لذا برای بررسی معیارهای انتخاب و ارزشیابی عملکرد مربیان پنج عامل در مدل ارزیابی مربیان ورزش نقش دارند که شامل توان فنی، مهارتهای ویژه ، مهارتهای رهبری ، مهارتهای ارتباطی و مهارتهای اجرایی می باشند

چک لیست ارزشیابی مربیان :

۱- بهره گیری از تاکتیک ها و استراتژی های مناسب در هر مسابقه

۲- آموزش موثر تکنیک ها در حین تمرینات

۳- پذیرش مسئولیت آن چه که به طور شفاهی بیان می کند

۴- ثبت بهنگام عملکرد فردی یا تیمی ورزشکاران در تمرینات و مسابقات

۵- نظارت و ارزیابی از شایستگی و صلاحیت فنی ورزشکاران و ارتقا سطح توانایی های فردی و گروهی آنان

۶- ارزشیابی بازیکنان و ارتقاء سطح توانایی فردی و گروهی آنان

۷- ارزیابی محیط تمرین و مسابقه ورزشکاران

۸- سابقه برد/باخت تیم او در طول مدت مربی گری تیم ملی

۹- بکارگیری مبانی و مفاهیم علمی در پرورش ورزشکاران و قهرمانان و پیشبرد امور

۱۰- رقیب شناسی و ارزیابی اقدامات و عملکرد حریفان در تمرینات و مسابقات

۱۱- پوشش مناسب و حضور سر وقت مربی در تمرینات و مسابقات

۱۲- آرام سازی و تنش زدایی از تیم در مواقع خاص

۱۳- رعایت عدالت و ضابطه در انتخاب بهترین بازیکنان بدون توجه به روابط و فشارهای اجتماعی و رسانه ای

۱۴- اعمال رفتار عادلانه و به دور از تبعیض با ورزشکاران

۱۵- ایجاد جو رضایت بخش و شاد در جلسات تمرین

۱۶- تهیه برنامه های ویژه برای مسابقات تیم ملی در سطوح ملی، منطقه ای، قاره ای و جهانی

۱۷- برنامه ریزی مناسب برای قبل، حین و بعد از هر مسابقه

۱۸- برنامه ریزی مناسب برای ایام پیش از فصل، فصل مسابقه و بعد از فصل

۱۹- ایجاد یک برنامه مشخص برای به کارگیری نیروهای جدید (بازیکنان،،کمک مربی، پزشک و ...)

۲۰- پیش بینی و اجرای اردوهای انتخابی و تدارکاتی

۲۱- هدف گذاری تیمی و فردی و توصیف روشن و دقیق آن ها برای ورزشکاران و مسئولین

۲۲- اخذ تصمیمات اثربخش مربیگری در حین مسابقه

۲۳- تشویق ورزشکاران برای دستیابی به سطوح بالاتر موفقیت

۲۴- رعایت اصول و فلسفه فدراسیون مربوط و سایر سازمان های ذینفع

۲۵- بهره گیری مربی از زبان مشترک قابل درک و ارتباط غیرکلامی و زبانی، برای تمام ورزشکاران

۲۶- میزان بهره مندی از زبان خارجی بویژه انگلیسی در رقابت های برون مرزی

۲۷- استفاده مربی از وسایل کمک آموزشی و اینترنت

۲۸- مطالعه مستمر متون تخصصی مربی گری و ارتقا سطح مربی گری خویش

۲۹- پای بندی به قوانین و مقررات ملی و بین المللی رشته مربوطه

۳۰- یادآوری مسئولیت بازیکنان در رعایت نظم و ترتیب و اصول کار تیمی

۳۱- برخورد مودبانه و منصفانه با داوران، مدیران، مربیان و بازیکنان تیم حریف

۳۲- داشتن صبر و تحمل بالا در تمامی شرایط به ویژه شرایط سخت

۳۳- تشکیل جلسات با مربیان باشگاهی لیگ به منظور مشورت درباره ورزشکاران

۳۴- تشکیل جلسات و برقراری ارتباط موثر با مدیران، ورزشکاران و کارکنان سازمان تیم ملی

۳۵- ارتباط مناسب با رسانه های جمعی