تاریخچە استراتژی و مدیریت استراتژیک

تاریخچه استراتژی و مدیریت استراتژیک به دوران جنگ و ارتباط نظامی با این استراتژی ها برمی گردد. اما استراتژی به طور جدی در مدیریت کسب و کارها در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مورد توجه قرار گرفت. یکی از موسسان اصلی مدیریت استراتژیک، پیتر دوراکر بود که مفهوم مدیریت با اهداف را در کتابش با نام "ممارست مدیریت" در سال ۱۹۵۴ مطرح کرد.

در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، محققانی چون ایگور آنساف و الفرد چندلر به توسعه فیلد مدیریت استراتژی پرداختند و بر اهمیت برنامه ریزی بلندمدت و ساختار سازمانی تاکید کردند. کار آنساف در زمینه استراتژی شرکتی و تحقیقات چندلر در زمینه تحول شرکت های چندملیتی، اساس های نظری مدیریت استراتژیکی را فراهم کرد که اکنون هنوز در حال استفاده است.

در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، فیلد مدیریت استراتژی به تحول و توسعه ادامه داد و مفاهیم جدیدی مانند تحلیل SWOT، پنج نیروی پورتر، و دیدگاه مبتنی بر منابع شرکت معرفی شدند. این چارچوب ها به مدیران ابزارهایی فراهم کردند تا محیط رقابتی خود را تجزیه و تحلیل کرده و تصمیمات استراتژیکی بگیرند که آن ها را با مزیت رقابتی در بازار مجهز کند.

در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، فیلد مدیریت استراتژی به سمت رویکردهای پویا و انعطاف پذیرتری شیفت یافت و مفاهیمی نظیر قابلیت های پویا و چابکی استراتژیک معرفی شدند. این ایده ها بر اهمیت نیاز سازمان ها به توانایی سریع تطبیق با تغییرات محیط خارجی شان برای رشد در یک بازار جهانی رقابتی تاکید داشتند.

امروزه، مدیریت استراتژیک همچنان بخش حیاتی از عملیات کسب و کار است و شرکت ها از انواع ابزارها و تکنیک ها برای توسعه و اجرای برنامه های استراتژیک خود استفاده می کنند. از رویکردهای سنتی مانند تحلیل SWOT تا روش های مدرن تر مانند برنامه ریزی زمینه ای و طراحی نگری، فیلد مدیریت استراتژیک همچنان در حال توسعه و تطبیق به نیازهای تغییرکننده شرکت های قرن ۲۱ است.