اولین همایش تخصصی محیط زیست

توسعه صنعتی و پیشرفت تکنولوژی، دستاوردهای متنوعی را به زندگی انسان ارائه نموده است. ولی متأسفانه گاهی در روند پیشرفت و اجرای برنامه‌های توسعه صنعتی، پسماندهایی به شکل ترکیباتی ناخواسته و اغلب زیان‌آور به محیط رها می‌شود به گونه‌ای که اثرات منفی بسیاری بر محیط زیست می‌گذارد.
امروزه علی‌رغم گسترش دانش و تکنولوژی بشری، متأسفانه کره زمین در وضعیت بسیار پیچیده و بحرانی در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی به سر می‌برد. آلودگی آب و خاک هوا، رشد بی‌رویه فعالیت‌های بشری از یک طرف و تخریب منابع طبیعی از جانب دیگر یک دم از سکون باز نمی‌ایستد.
نگرانی‌های بشر درباره محیط زیست هنگامی شروع گردید که با توسعه صنعت و تکنولوژی، استفاده از منابع محدود تجدید ناپذیر کره زمین رو به فزونی نهاده است. در حال حاضر کره زمین دچار یک سری بحران زیست محیطی است که اهم آنها به قرار زیر است:

• گرم شدن اتمسفر در اثر افزایش میزان گازهای گلخانه‌ای
• گسترش حفره ازن در اثر استفاده بی‌رویه مواد شیمیایی حاوی کلروفلئوروکربن
• منقرض شدن گونه‌های جانوری و گیاهی در بسیاری از مناطق دنیا
• از بین رفتن بسیاری از ذخائر ژنیتیکی گیاهی و جانوری و کاهش میزان آن‌ها
• تغییرات ناهنجار اقلیمی
• ذوب شدن ذخائر آب شیرین موجود در یخ‌های قطبی
• کاهش ذخائر سوخت فسیلی
• تخریب چشم اندازهای طبیعی

با وجود این قبیل بحران‌ها و نادیده گرفتن موازین توسعه پایدار، مسلم است که روند ایجاد معضلات زیست محیطی و افزایش سرعت تخریب و دگرگونی‌های طبیعی یقیناً نامطلوب‌تر از اوضاع کنونی گشته و محیط زیست کره زمین دارای چشم انداز امیدوارکننده‌ای نخواهد بود. بنابراین ضرورت دارد به دلیل هشدار زیست‌شناسان و دست‌اندرکاران مسایل محیط زیست و نیز برخی از بوم‌شناسان دنیا، ضمن تعهد و تعمق بیشتر، از بروز مشکلات عدیده و نامطلوب‌تر پرهیز نموده و با هزیمت و دور اندیشی در حفظ مواهب طبیعی و محیط زیست محلی و جهانی کوشش نمود.
در پی دو اجلاس بسیار مهم سران کشورهای مختلف که در تاریخ بشر تقریباً بی سابقه و یا بسیار نادر می‌باشد، همگان به اتفاق و بدون در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی و مناسبات فرهنگی و اجتماعی خاص، به دور یکدیگر جمع شده و هم صدا خواستار اقدامات جدی در رابطه با حفظ پایه‌های حیات و محیط زیست جهانی و ممانعت از تخریب بی‌رویه طبیعت گشته اند. در همین راستا یکی از موارد به توافق رسیده، ملحوظ داشتن اصول توسعه پایدار در برنامه‌ها و طرح‌های عمرانی- اقتصادی و صنعتی تمامی کشورها بوده است. این مهم ممکن نمی‌گردد مگر از طریق رعایت موارد زیر:

• مدیریت صحیح
• آموزش محیط زیست
• ارزیابی زیست محیطی
• تصویب لوایح و قوانین لازم جهت پیشگیری و کاربری لوازم مورد نیاز
• نظارت و پایش به موقع و صحیح و ارائه روش‌ها و راهکارهای جدید و نو