بررسی توسعه آب شستگی موضعی در دماغه آبشکن ها

فرسایش سواحل آبراهههای جریان، باعث خسارت به اراضی کشاورزی، تاسیسات مجاور و عریض شدن آبراهه جریان م یشود. این امر در کنار مسائل زیست محیطی ناشی از آن است. علاوه بر آن رسوبگذاری در پاییندست باعث بروز مشکلات عدیدهای در دهانه رودخانهها، سواحل دریاها و اسکله میشود که خود از مسائل و معضلات بنادر به خصوص در حواشی رودخانهها است. آبشک نها ساز ههایی هستند که اغلب به صورت عمود بر مسیر جریان رودخانه از کناره به سمت داخل رودخانه ساخته م یشوند. وظیفه اصلی این سازهها حفاظت از کنارههای رودخانه است. یکی از روشهای جلوگیری از فرسایش، تثبیت سواحل است و تثبیت سواحل را میتوان به دو روش مستقیم و غیرمستقیم تقسیم نمود. در روش مستقیم ( ایجاد سازههای طولی) از سازه تثبیت کننده به طور مستقیم و به شکل پوشش بدنه بر روی ساحل استفاده میکنند. در روش غیرمستقیم، تثبیت رودخانهها توسط احداث ساز ههای عرضی یا آبشکن در طول ساحل فرسایشپذیر انجام میگیرد. آ بشکنها از یک سمت به ساحل رودخانه متصل شده و تا مسافتی در داخل بستر رودخانه به جلو میآیند. در این سازهها سرعت آب هنگام برخورد با اپیها کم شده و جریان پس از چرخش به آبشکن بعدی برخورد میکند و بدی نوسیله نیروی فرسایش آب مستهلک میشود از طرفی به علت کم شدن سرعت آب، رسوبات حل شده توسط رودخانه بین هر جفت از اپیها تهنشین شده و به مرور زمان فواصل بین اپیها با این رسوبات پر میشود. و فرسایش کناره متوقف و یا کند شده و رسو بگذاری نیز در بین دو آبشکن اتفاق م یافتد.

Keywords:

کلیدیاپی , کنترل فرسایش , رودخانه , رسوبگذاری , جریان چرخشی