بررسی آگاهی و نگرش نسبت به ضایعات الکترونیکی و الکتریکی در مراکز آموزش عالی ایران

امروزه، وابستگی شدید به تجهیزات و وسایل الکتریکی و الکترونیکی در خانه و محل کار، چالشی بزرگ به نام ضایعات الکترونیکی را برای ما به‌وجود آورده است. ضایعات الکترونیکی اشاره به زباله‌هایی دارد که که زمانی به‌عنوان کامپیوتر، تلفن‌همراه، پرینتر، تلویزیون، یخچال، ماشین لباسشویی، دوربین، لوح‌های فشرده و غیره کاربرد داشته‌اند. ضایعات الکترونیکی و الکتریکی دارای مقادیر زیادی عناصر خطرناک و سمی می‌باشد. درصورتی‌که درقبال این قبیل زباله‌ها مدیریت صحیحی صورت نگیرد، آسیب‌ها و مشکلات فراوانی برای انسان و طبیعت به بار خواهد آمد. از جمله راه‌کارها برای مدیریت ضایعات الکترونیکی و الکتریکی، افزایش آگاهی افراد در راستای بروز رفتارهای زیست‌محیط‌گرایانه درباره ضایعات الکتریکی و الکترونیکی است. در این مقاله آگاهی دانشجویان دانشگاه‌های شیراز، مازندران و تهران نسبت به ضایعات الکتریکی و الکترونیکی به شیوه کیفی و با استفاده از تکنیک مصاحبه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که نه تنها آگاهی نسبت به ضایعات الکتریکی و الکترونیکی در بین دانشجویان بسیار پایین است، بلکه تفاوت چندانی در آگاهی دانشجویان دانشگاه‌ها و همچنین دانشکده‌های مختلف دیده نمی‌شود. همچنین، شیوه‌هایی جهت ارتقاء آگاهی مردم نسبت به ضایعات الکتریکی و الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان ارائه گردیده است، که تأکید بیشتر دانشجویان بر تبلیغات مستقیم و غیر مستقیم به‌ویژه از طریق تلویزیون می‌باشد. به‌علاوه، آنها نقش مدارس و مهدکودک‌ها در افزایش آگاهی نسبت به ضایعات الکتریکی و الکترونیکی و درونی کردن آن را مهم می‌دانستند.

Keywords:

ضایعات الکترونیکی و الکتریکی , آگاهی , زباله , آموزش , دانشجویان