بررسی رابطه نوآوری باز و عملکرد سازمانی با نقش میانجی مزیت رقابتی (مطالعه موردی: سازمان بیمه ایران)

نوآوری باز به معنی ایجاد نوآوری در زمینه خرید فناوری های به روز و مدرن، سرمایه گذاری در شرکت، سرمایه گذاری بر تکنولوژی های جدید، مشارکت با مراکز علمی، درگیر نمودن مشتریان در فرایند خدمات و نیز خلق خدمات نوین و متناسب با نیازهای مشتری می باشد. چرخه کوتاه نوآوری، افزایش هزینه های تحقیق و توسعه صنعتی و همچنین کمبود منابع از دلایل اصلی گرایش سازمان ها به سوی استراتژی های جدید نوآوری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی نوآوری باز بر عملکرد سازمانی از طریق تحلیل نقش میانجی مزیت رقابتی در سازمان های بیمه است. تحقیق حاضر از لحاظ روش تحقیق، همبستگی و از لحاظ هدف، از نوع کاربردی است. ابزار تحقیق بر اساس پرسشنامه های استاندارد نوآوری باز هاشمی دهقی(۱۳۹۳)، پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت(۲۰۰۳) و پرسشنامه مزیت رقابتی لی و همکاران(۲۰۰۶) بوده است که پس از سنجش روایی و پایایی، از طریق مشارکت ۲۳۸ نفر از کارکنان سازمان بیمه ایران در شهر تهران که با روش نمونه گیری تصادفی و از طریق فرمول کوکران، انتخاب شدند، اجرا گردید. برای توصیف داده ها از شاخص ها و روش های آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین، انحراف معیار استفاده شده است و همچنین جهت تحلیل داده ها از روش رگرسیون خطی گام به گام و ضریب تعیین و ضریب همبستگی پیرسون بهره گرفته شده است. برای انجام این تحلیل ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شده است. با توجه به مقدار مثبت ضریب همبستگی (۰/۶۳۱) و (۰/۱۷۴) می توان نتیجه گرفت که با افزایش نمره نوآوری باز، میزان عملکرد سازمانی و مزیت رقابتی نیز افزایش پیدا می کند. با توجه به ضرایب رگرسیونی و مقدار P می توان دریافت مزیت رقابتی بر عملکرد سازمانی به طور مثبت تاثیر می گذارد و رابطه بین نوآوری باز و عملکرد سازمان را تعدیل می کند.

Keywords:

نوآوری باز , عملکرد سازمانی , مزیت رقابتی , سازمان های بیمه