تاثیر تنش خشکی روی فعالیت آنزیم های آنتی آکسیدانی در ژنوتیپ های برنج (.Oriza sativa L)

برنج (.Oryza sativa L) بعد از گندم مهم ترین گیاه زراعی جهان بوده، به طور معمول نیمی از کالری مصرفی کشور هایآسیایی را تامین می کند. عمدتا مناطق رشد برنج در آسیا اغلب با تنش های شدید غیر زنده که رایج ترین آن ها خشکی است،مورد تهدید قرار می گیرند. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدانی در تعدادی از ژنوتیپ های برنجتحت تنش خشکی بود. به منظور بررسی فعالیت بیوشیمیایی گیاه برنج، تعداد ۶ ژنوتیپ برنج به همراه رقم های شاهد متحمل(بینام) و حساس (IR۶۴) در مرحله گیاهچه ای تحت تنش خشکی بصورت آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح کاملا تصادفی در ۳ تکرار و ۴ سطح خشکی ناشی از PEG۶۰۰۰ شامل پتانسیل اسمزی صفر (شاهد)، ۰/۵-، ۱- و ۱/۵- بار اعمال و داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ژنوتیپ، تنش خشکی و اثر متقابلژنوتیپ و تنش خشکی تاثیر معنی داری بر خصوصیات آنزیم های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز داشت. مقایسه نتایج حاصل از بررسی های آنزیمی در مرحله گیاهچه ای نشان داد که با افزایش تنش خشکی، ارقامیکه نسبت به تنش خشکی متحمل تر بودند، میزان فعالیت آنزیمی بالاتری نسبت به ارقام حساس دارا بودند و ژنوتیپ هایLP۸ و دانش در مرحله گیاهچه ای از نظر صفات مورد ارزیابی فوق مقاومت خوبی به تنش پلی اتیلن گلیکول در سطوح خشکی نشان دادند.

Keywords:

تنش خشکی , برنج , آنزیم های آنتی اکسیدان , سوپر اکسید دیسموتاز , کاتالاز