تحلیل الگوی داده - ستانده انرژی در بخش کشاورزی ایران

امروزه بخش کشاورزی به منظور پاسخگویی به عرضه بیشتر غذا برای جمعیت در حال افزایش و تهیه مواد مغذی کافی و مناسب، به شدت انرژی بر شده است . توجه به منابع طبیعی کمیاب و اثر مصرف انرژی های مختلف روی سلامتی انسان و محیط زیست، لزوم بررسی الگوهای مصرف انرژی را در بخش کشاورزی حیاتی ساخته است . این مطالعه الگوی مصرف انرژی و شاخص های کارایی انرژی را در طول دوره 1350-1380 مورد بررسی و تحلیل قرار داده است . داده های سری زمانی از منابع مختلف از جمله سازمان خواربار جهانی، ترازنامه انرژی تهیه گردیده است . نتایج نشانمی دهد که کل نهاده انرژی از 111/50 مگاژول در سال 50 به 378/15 مگاژول در سال 80 و انرژی ستاده از 122/39 به 384/60 مگاژول افزایش یافته است . شاخص های کارایی انرژی شامل نسبت داده - ستاده انرژی، بهره وری انرژی و انرژی خالص در فاصله سالهای میانی کاهش پیدا کرده اند . این امر نشان دهنده این است که روندمصرف نهاده ها در تولیدات کشاورزی ایران با تولیدات نهایی همراه نمی باشد . ناکارایی در مصرف انرژی می تواند برخی مسائل زیست محیطی مثل افزایش گرمای زمین، انتشار گاز های گلخانه ای و ناپایداری را ایجاد کند . بنابراین سیاستمداران باید ابزارهای سیاستی جدید برای تضمین پایداری و کارایی در مصرف انرژی اتخاذ کنند .

Keywords:

بخش کشاورزی , الگوی مصرف انرژی , شاخص های کارایی انرژی