اثر بخشی آموز مهارت های ارتباطی به والدین برکاهش احساس پرخاشگری کودکان دارای اختلالات رفتاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی به والدین به شیوه الگوی یادگیری جانشینی بندورا بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی صورت گرفت.روش پژوهش نیمه آزمایشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد.جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ در شهرستان رشتخوار. به منظور انتخاب نمونه،از روش نمونه گیری در دسترس و نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابتدا پرسشنامه پرخاشگری روی ۱۳۹ نفر از دانش آموزان پسر به صورت در دسترس اجرا شد. سپس از بین کسانی که نمره بالا کسب کرده بودند(دوانحراف معیار بالاتر از میانگین)، ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و مادران آنها جهت شرکت در پژوهش دعوت شدند. مادران انتخاب شده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر) و گواه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۷ جلسه (هر هفته یک جلسه به مدت ۹۰ دقیقه) تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفته، در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج بدست آمده از تحلیل کواریانس نشان دهنده موثر بودن آموزش این برنامه بر کاهش احساس پرخاشگری دانش آموزان است( 0.05 ˂ p لذا نتیجه می گیریم به کارگیری آموزش مهارتهای ارتباطی به والدین در کاهش احساس پرخاشگری دانش آموزان سودمند می باشد

Keywords:

مهارتهای ارتباطی , یادگیری جانشینی , پرخاشگری , دانش آموزان