آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سازگاری عاطفی دانش آموزان دختر شهر خرم آباد

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سازگاری عاطفی دانش آموزان دختر پایه دوم دوره اول متوسطه شهر خرم آباد بود. این پژوهش به روش نمیه آزمایشی ب طرح پیش آژمون پس آژمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم، دوره اول متوسطه شهر خرم آباد در سال تحصیلی 96-1395 بود. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود بدین صورت که از میان نواحی آموزش و پرورش شهر خرم آباد به صورت تصادفی یک ناحیه انتخاب و از ناحیه انتخاب شده یک مدرسه و از مدرسه انتخاب شده، دو کلاس به صورت انتخاب گردیدند و در مرحله آخر به شیوه تصادفی یکک کلاس به عنوان گروه آزمایش (30نفر) و کلاس دیگر، به عنوان گروه گواه ( 30 نفر ) در نظر گرفته شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها و سینگ (1993) بود. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته تحت اجرای متغیر آزمایشی (مهارت های مثبت اندیشی) قرار گرفتند اما گروه گواه، هیچ مداخله ای دریافت نکردند سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار ) و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سازگاری عاطفی دانش آموزان دختر پایه دوم دوره اول متوسطه شهر خرم آباد تاثیر دارد (P<0/001). با توجه به نتایج حاصله، آموزش مهارت های مثبت اندیشی برای افزایش سازگاری عاطفی در دانش آموزان دختر توصیه می شود.

Keywords:

مهارت های مثبت اندیشی , سازگاری عاطفی , دانش آموزان دختر