باززنده سازی و احیاء بافتهای فرسوده در رویکرد مشارکتی (مطالعه موردی بهسازی بافت فرسوده شهر آسیلا- مراکش)

یک توسعه شهری خودکفا در حالی پایدارخوانده می شود که علاوه بر حمایت از محیط زیست و ایجاد فرص تهای مناسب،قادر به ادامه فعالیت و تامین مالی خود بعد از حذف کمک های بیرونی باشد. یکی از راهکارهای اجرائی برای رسیدن به این هدف بهره گیری از مشارکت مردمی در توسعه های شهری بخصوص در نوسازی و بهسازی باف تهای فرسوده است. اگر بخواهیم تعریفی از بافت فرسوده ارائه دهیم می توان گفت قسمتی از بافت شهر است که وجود عوامل مختلف در آن، سبب کاهش ارزش کیفی و کمی زندگی شهروندان شده و با پایین آمدن ارزش های سکونتی، نوسازی و احیای بافت انجام نشده و ساکنان کم کم مهاجرت می کنند.بنابراین حضور ساکنان بومی در بافت و ارتقاء حساسیت آن ها نسبت به محل زندگ یشان یکی از فاکتورهای مهم برای بهسازی و نوسازی پایدار بافت های فرسوده است. با توجه به شعاری بودن اکثر پروژ ههای مشارکتی در ایران در بهسازی و نوسازی باف تهای فرسوده، برای ارتقاء این گونه پروژ هها به پروژه های مشارکتی محدود و پروژه های مشارکتی واقعی نیاز به بررسی و آموختن ازتجربه های موفق پروژ ههای بازسازی و بهسازی با رویکرد مشارکتی است. یکی از این نمونه ها که برنده جایزه آقاخان در سال1989 شده است.

Keywords:

بهسازی و نوسازی بافت فرسوده , پایداری , مشارکت مردمی , آسیلا , مراکش